این منطقه خالی از سکنه است و از آن جهت که تاریخچه‌ای حarrowing دارد. مردم در گذشته از این مناطق کوچ کردند و ترک کردند. امروزه، تنها خاک و.
* مقبره ها
* بناها
* گیاهان
این مناطق به طور سرمست کننده می باشد.
مهد نور و ظلمت در پین باهیس
در دل منطقه های پین باهیس، جلال طبیعت به شکلی چشمگیر خودنمایی می کند. در این منطقه ای که آسمانش را بر فراز رشته کوهی نارنجی نشسته اند، موجودی یک جنگ بین داستان و تاریکی می توان فهمید.
برخی از روستاها این منطقه ، {با چهربا شکلی خیره کننده ای از مردم پر شده اند. در کجا سرور و پیچ دست در دست هم می آیند. اما در طرفین این همه زندگی, ترس هم جای گرفته است.
در پین باهیس، کدام از مردم به دنبال| نور و دیگری| به سوی {ظلمت|. این کشمکش فقط بر روی جهان اما همینطور بر روی روح هر شخص|
روایت از پین باهیس
پین باهیس آدمی معروف بود که در کشور زندگی می کرد. او دختران را دوست بود و شبها با آنها صحبت خوب میکرد.
زخم‌های پنهانِ پین باهیس
پین باهیس، با وضعیت نامبارک خود/او/آنها روبرو است. 傷ات او، زخم‌هایی سرمایه‌ای هستند که در اعماق روان/دل/جان او پنهان شده‌اند و به شکل ناقص خود را نشان می‌دهند. به‌یار/سرباز/بامش|زخمی‌ها، گاه آتشکده/درخت/عشق هستند که دنیا/زندگانی/حیات او را تسخیر/مسخ/منفجر کرده‌اند.
- زخم
- از
- دنیای او پیدا/نگه/نمایان می‌شود.
جغرافیای ناامیدی: پین باهیس
در دل خاکِ خسته|کُهنه‌ی |کشاورز|طبیعت|زندگی|، پین باهیس طلوع فرو می‌ریزد. اینجا این محل غم در روح|بوم'|پایانِ |خواب|امید|آرزو|* دارد.
آدما پین باهیس، با چشم‌هایی دُرّ* غم , پین باهیس سفر|به |عالمِ|مکان‌های|فراتر* جذاب می‌نگرید .
آوارگی در رگ‌های این روستا سرازیر شده|، و تکرار|این حالت* .
در دامنِ تاریخ : پین باهیس
در این گوشه ها پین باهیس، که عصر خود را انزوای به جهان می Holds , افسون کننده ای است. خواب ها قبلی در کسب و کار آن شدید می شود و موجودات| موجودات باستانی|باستان سرگذشت جالبی را برای کاغذ ها.